De “Penon de Ifach”, symbool van de Costa Blanca, verheft zich uit de zee als een kalksteenrots van 50.000 m² en is 332 m hoog en 1 km lang.
Verbonden met de aarde door een smalle landengte is het een restant van de verschuiving van de nabij gelegen “Sierra de Olta” en werd zo een grote geografische en mooie bijzonderheid van het hele middellandse zeegebied.
Het is één van de meest bezochte natuurlijke plaatsen en een ontmoetingspunt voor de sportduikers, bergbeklimmers en wandelaars.
De route duurt 2 uur en een half en bestaat uit 2 delen.
Het eerste gedeelte dat aan de tunnel van 30 meter aankomt (in 1918 gemaakt om een einde te maken aan de gevaarlijke beklimmingen) loopt redelijk gelijkmatig. We komen ook twee uitkijkpunten tegen: de “Poniente” en de “El Botánico Cavanilles” met prachtig zicht op de stranden en de baaien van de “poniente”. Tussen de lavendel en dennen die bijna horizontaal groeien door de wind gaan we verder en ontmoeten we de resten van de iberische nederzetting ( IV de eeuw v. Chr.)
Via de tunnel, die hangkoorden bevat om het vallen te vermijden, komen we aan het deel van de “Levante” aan waar we espartogras, rozemarijn, bessen en jeneverstruiken tegenkomen. Dan wordt de weg wat smaller en begint er een moeilijker gedeelte door de hogere stijgingsgraad dat ons tot naar de top zal leiden wat zeker de moeite waard is en ons het gevoel geeft dat men met onze hand de hemel kan beroeren. Ook kan men van de spectaculaire uitzichten over de zee genieten en tijdens de heldere dagen reikt het zicht zelfs tot Ibiza.
In de Peñón de Ifach hebben zich diverse bevolkingen gevestigd tijdens de voorbije eeuwen. In de westelijke helling zijn sporen van een iberisch dorp, die ten tijde van de romeinse eeuw naar de onderste landengte afzakte. Er zijn aanwijzingen dat men ten tijde van de middeleeuwen terug naar de helling keerde, vermeldenswaard is de “Pobla Medieval de Ifach” uit de 13e eeuw, tot uiteindelijk de bevolking door de vele aanvallen vanuit de zee terug afdaalde en een nieuw systeem van verdediging creërden. De Peñón is eigendom geweest van diverse particulieren tot wanneer deze in 1987 de eigendom werd van de Generalidad Valenciana die het als natuurpark verklaarde.
De “botánico Cavanilles” heeft de vegetatie vanaf 1971 bestudeerd en er zijn ongeveer 300 soorten wat een plantaardige gemeenschap vormt met belangrijke inheemse Valenciaanse waarden en waarvan enkele van de meest bedreigde soorten van de iberische flora . Wat de fauna betreft, valt de aanwezigheid van bepaalde vogels op zoals de valk Eleonor en de raaf of aalscholver die deel uit maken van de meer dan 80 soorten.
Onder de maritieme fauna en flora , tussen de rotsen bemerken we mos, algen, zwammen en diverse vissen. De belangrijke aanwezigheid van de koralen en van de algen wijst op de goede kwaliteit van het zeewater.